Από τις φωτογραφίες, το πρόσωπό της είναι λίγο περίεργο, μάλλον εξ αιτίας των επιτυχώς φτιαγμένων χειλιών της, μα πιο όμορφο των φωτογραφιών, τα μαλλάκια της ξανθότερα και τα ματάκια όχι απλά γαλανά μα μπλε. Το σώμα, κατάλευκο και μαλακό με στήθος φυσικό, μεγάλου μεγέθους, απαλό στην αφή που επιτυχώς συνεχίζει τον πόλεμο ενάντια της βαρύτητας με θηλές ανάλογες του φορέα τους που, εφόσον ερεθιστούν, βγάζουν μάτι με εξαιρετική ευκολία. Ο σωματότυπός της δε είναι του στιλ που προτείνεται ως το πιο κατάλληλο για την ηδονή των μελών, ανοίκοντων εν τω ανθρώπινω είδος, του αρσενικού φύλου: έχει πιασίματα όπου πρέπει κι είναι τόσο ζουμερό και χυμώδες όσο πρέπει, απαλή στην αφή και χορταστικό στο χέρι, χωρίς να παραγίνεται με αυτό τίποτα. Αν πρέπει να πως κάτι αρνητικό είναι ότι λόγω της λευκότητος της επιδερμίδας της κάποιες φλέβες είναι ορατές αλλά εδώ είναι σαν να ψάχνει κανείς ψεγάδι στην σύνθεση της 5ης συμφωνίας του Μπετόβεν ή λάθος πινελιά στην Μόνα Λίσα του Ντα Βίντσι. Επίσης πεντακάθαρη και μοσχομυρουδάτη (να φανεί πως έχουμε διαβάσει και Καζαντζάκη).
Στα της συνάντησης: αν και η γνώση της ρωσσικής απ' τον γράφον την εξέπληξε θετικά τ' αγγλικά που μιλήσαμε ήταν υψηλής ποιότητας, κάτι που όμως δεν δείχνει την χρήση αυτής της γλώσσας απ' την κοπέλα κατά τον αγώνα. Πρόσχαρη με αυθεντικό χαμόγελο (τουλάχιστον έτσι εφάνη)ξεκίνησε να σπάει τον πάγο με αστειάκια κι ευχάριστη κουβεντούλα να γνωριστεί κάπως με τον άγνωστο που έχει απέναντί της να τον μετρήσει και να σπάσει τον πάγο μεταξύ τους. Γλυκείς αστεϊσμοί και παιχνιδίσματα δεν σταμάτησαν διόλου ούτε κατά την διάρκεια της συνουσίας ούτε και μετά τόσο πολύ και τέτοιου τύπου που πιστεύει κανείς ότι βρίσκεται μαζί με την σύντροφό του που είχε πολύ καιρό να είδει.
Στα κατά του αγώνα γινόμενα: Αφότου περιποιηθήκε τον φαλλό μου, με μία καλή τεχνική σε στάδια όπου δεν αφήνει μέρος του πέους να μπορεί να δηλώσει ένσταση ή παράπονο, χωρίς ν' αφήσει τα σφαιρικά δίδυμα αδέρφια του ξεχασμένα, χωρίς προσωπική υπενθύμιση, και μετά δικής μου περιποίησης της ίδιας, κάτι για τ' οποίο χρειάστηκε υπενθύμιση εξ εμού, ακολούθησε έντονος, δυναμικός και παθιασμένος αγώνας. Εναλλαγή πολλών στάσεων, με κάποιες δικές της πρωτοβουλίες αλλά και δικές μου, όπου στις οποίες είχε κολλήσει σα βδέλλα πάνω στον άλλο κορμί του δωματίου με αποτέλεσμα τα δύο να έχουν γίνει πολλές φορές ένα. Κατάθεση στην τελική στάση με αυτήν από πάνω σφιχτά αγγαλιασμένη με τον γράφον καταϊδρωμένη και με πρόσωπο κατακόκκινο από ηδονή και την βουβωνική χώρα του κορμιού μου να έχει υποστεί νεροποντή...
Δε θα ειπωθούν άλλα, απλώς ότι η συγκεκριμένη δείχνει το πως θα ήταν και θα φέρονταν η Αφροδίτη, Κυπρίδα όπως συνηθίζεται στο βορά να την λένε, Μία αξέχαστη εμπειρία που τη συστήνω ανεπιφύλακτα, άμα είμαι τυχερός να μπορώ να την συναντήσω εφόσον ξανάρθει θα το έκανα με κλειστά τα μάτια και σφαλισμένα τ' αυτιά.